شناگاه‌های فاقد پرچم، آلوده به باکتری مدفوعی هستند/مستندات به مراجع متولی ارائه شده است
تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۴۸۵۴۶
ایسنا/گیلان رئیس اداره حفاظت زیست بوم دریایی و پایش دریایی گیلان گفت: براساس گزارش‌ها و آزمایشات انجام گرفته دو شناگاه در آستارا و دو شناگاه در تالش از آلوده‌ترین شناگاه‌ها بودند؛ پایش‌های میدانی نشان‌دهنده ورود فاضلاب و وجود جایگاه زباله در مجاورت این شناگاه‌ها بوده که به باکتری مدفوعی آغشته است.
احسان هادی‌پور در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص پایش آلودگی دریای کاسپین و شناگاه‌ها استان، اظهار کرد: در استان گیلان ۳۱ شناگاه داریم که تحت رصد اداره حفاظت از زیست بوم دریایی و پایش آلودگی‌های دریایی اداره‌کل حفاظت محیط زیست گیلان هستند؛ فاکتورهای فیزیکی، شیمیایی و بویژه میکروبی نظیر کلیفورم مدفوعی و انترو کوک مدفوعی موجود در آب، در بازه زمانی خرداد تا شهریورماه(به صورت ماهانه) و پاییز و زمستان(به‌صورت فصلی) اندازه گیری می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با تاکید بر اینکه هم استانی‌ها و گردشگران قبل از شنا به رنگ پرچم شناگاه توجه کنند و این هشدار را جدی بگیرند، افزود: در آخرین گزارش جامع که متعلق به سال گذشته است، ۷ شناگاه با وضعیت خوب و پرچم آبی، ۱۰ شناگاه با وضعیت نامناسب و قابل پیگیری با پرچم زرد، ۴ شناگاه با وضعیت ضعیف و بسیار آلوده فاقد پرچم در استان داریم.
هادی‌پور در پاسخ به سوال آلوده‌ترین شناگاه‌ها در کدام نقاط استان هستند و آلودگی آنها شامل چه موادی است؟ بیان کرد: براساس گزارش‌ها و آزمایشات انجام گرفته در سال گذشته، دو شناگاه در آستارا و دو شناگاه در تالش از آلوده‌ترین شناگاه‌ها بودند، پایش‌های میدانی نشان‌دهنده ورود فاضلاب و وجود جایگاه زباله در مجاورت این شناگاه‌ها بوده بطوری‌که نتایج آنالیز آب در این شناگاه ها حکایت از آلودگی آب دریا دارد.
رئیس اداره حفاظت زیست بوم دریایی و پایش دریایی گیلان در پاسخ به این سوال که چرا نسبت به تعطیلی این شناگاه‌ها اقدام نشده است؟ بیان کرد: سازمان حفاظت محیط زیست به تنهایی در این باره تصمیم گیرنده نیست و گزارش‌های مکتوب و مستندات به مراجع متولی ارائه شده است.
هادی پور در پاسخ به این سوال که چقدر این موضوع به مردم اطلاع رسانی شده؟ تصریح کرد: اطلاع رسانی‌های لازم از طریق رسانه‌ها، تعیین رنگ پرچم و همچنین اطلاع رسانی چهره به چهره صورت پدیرفته اما این موضوع نیازمند توجه و همراهی بیشتر هموطنان است.
وی در ادامه شکوفایی جلبکی را نشانه وجود آلودگی در آب دریا عنوان کرد و افزود: شکوفایی جلبکی می‌تواند نشانه‌ای از ورود فاضلاب و یا شیرآبه‌های ناشی از استقرار جایگاه‌های دفع پسماند در نوار ساحلی باشد؛ این فاضلاب‌ها و شیرآبه‌ها حاوی انواع آلودگی‌ها نظیر عوامل بیماریزای میکروبی، فلزات سنگین و سموم مختلف بوده که متاسفانه هر روزه وارد دریای کاسپین می شوند و ما و فرزندان‌مان در چنین شرایطی برای تفریح وارد دریا می‌شویم و یا از ماهی آن تغدیه می‌کنیم.
رئیس اداره حفاظت زیست بوم دریایی و پایش دریایی گیلان بیان کرد: اغلب این فاضلاب‌ها از طریق رودخانه‌ها وارد دریا می‌شوند که با توجه به تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های مکرر و کمبود شدید آب، ورود این آلاینده‌ها به داخل رودخانه‌ها باعث می‌شود که ارزشمندترین دارایی مان (آب رودخانه‌ها) که مایه حیات مردم است ضمن غیر قابل استفاده شدن، خود تبدیل به یک بحران شده و آسیب‌های جدی برای سلامتی هموطنان به همراه آورد.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی آلودگی شناگاه ها دریای کاسپین پرچم شناگاه آلوده نشت شیرابه استانی اجتماعی استانی اقتصادی هفته دولت هفته دولت 1402 استانی سیاسی استانی شهرستانها استانی ورزشی اربعین 1402 استانی اجتماعی استانی اقتصادی هفته دولت هفته دولت 1402 شناگاه ها دو شناگاه اداره حفاظت گزارش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۴۸۵۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رده‌بندی مناطق حفاظتی محیطزیست
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، مسألە حفاظت ازمحیط‌زیست در ایران مانند آن چه در اندیشە فلسفی سایر نقاط جهان نیز مشابه آن روی داده است، در پارادایم طبیعت‌گرایی ظهور یافت.
نرگس آذری (دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی) در مقاله‌ای با عنوان «در باب ضرورت یک انقلاب شناختی در جامعه‌شناسی ایرانی» به این موضوع اشاره می‌کند که اهمیت به محیطزیست به مثابۀ نوعی بینش در مقابل انسان‌محوری فزاینده عصر توسعه و مدرنیسم قد علم کرده است و رویکرد طبیعت‌محورانه‌ای را شکل داده که در آن محیطزیست نیازمند توجه و مراقبت فوری است.
* محیطزیست و مناطق حفاظت شده
به زعم این پژوهشگر حفاظت از محیطزیست نیازمند تعریف محیطزیست در تقابل با فعالیت‌های انسانی دانسته شده است و از همینجا مرز‌های محیطزیست در آن چه اکنون به عنوان مناطق چهارگانه حفاظت شده می‌شناسیم پدید آمد. شکل‌گیری این مرز‌ها به زمان تصویب قانون شکار به عنوان اولین قانون محیط‌زیستی کشور و ایجاد مناطق ممنوعه در سال ۱۳۴۲ برمی‌گردد.
او در ادامه می‌نویسد در آن زمان با توجه به وسعت کشور و بودجه‌های محدودی که در اختیار شورای شکار قرار می‌گرفت، تشخیص داده شد اگر عمده منابع اعتباری به مناطقی تخصیص داده شود که به لحاظ بوم‌شناختی اهمیت ویژ‌ه‌ای دارند، موجب موفقیت بیشتر در حفاظت از آن مناطق خواهد شد. بنابراین نواحی حفاظتی که بعداً مناطق حفاظت شده نامیده شد به وجود آمد. در این مناطق شکار ممنوع بود مگر آنکه مجوز لازم از شورای شکار گرفته شود.
* رده‌بندی مناطق حفاظتی محیطزیست
آذری می‌نویسد مراتع و جنگل‌های واقع در مناطق حفاظت شده تابع محدودیت‌هایی بود که از سوی شورای شکار و وزارت کشاورزی و منابع طبیعی اعلام شده بود و با تصویب قانون شکار و صید در سال ۱۳۴۶ و تأسیس سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، مفاهیم پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده به روشنی تعریف گردید.
آذری در ادامه توضیح می‌دهد که تا قبل از تأسیس سازمان حفاظت محیطزیست در سال ۱۳۵۰، حدود ۶ پارک ملی و ۳۵ منطقۀ حفاظت شده شکل گرفت. بدین ترتیب حدود هفتاد سال پیش، ترسیم این مرز‌ها با انگیزه ایجاد امکان حفاظت با توجه به محدودیت‌های موجود، محیطزیست مورد حمایت و حفاظت را به نام محیطزیست معرفی کرد و چهار طبقە حفاظتی با نام‌های پارک‌های ملی، پناهگاه‌های حیات‌وحش، مناطق حفاظت‌شده و آثار طبیعی ملی تعریف و رده‌بندی شد.
* جهان مدرن و محیطزیست
این پژوهشگر در ادامه می‌نویسد در کشور تمام تلاش براین بود که مناطق حفاظت شده با ملاک‌های جهانی و حتی نام‌های رایج منطبق شود که در ایران آنها با نام مناطق چهارگانۀ محیطزیست شهرت دارند. اما این مرز‌ها هرگز نیازی به انطباق با زیست‌بوم تاریخی جامعۀ پیرامونی در خود ندیده‌اند؛ اگرچه این ظهور صنایع و شهر‌های مدرن و نیاز‌های فزاینده‌اش بود که محیطزیست را متأثر می‌ساخت.
این نویسنده در جمع‌بندی این پژوهش به این موضوع اشاره می‌کند که آنچه در تعیین مناطق چهارگانه، به عنوان تهدید نهایی معرفی و توسط مرز‌ها تهدید شد عمدتاً فعالیت‌های جامعۀ روستایی بود. جامعه‌ای که به واسطۀ همین اعلان جنگ، خود را برای گسترش مرز‌های جغرافیایی و مرز‌های بهره‌برداری‌اش حریص‌تر کرد، جدالی که تاکنون برای تعیین حدود مرز‌ها از دوسوی این جبهه‌ها ادامه دارد. موقعیتی که در میانه نبرد قانون و منافع نابودی محیطزیست در همە ابعاد و شاخص‌هایش را هدف گرفته است.
انتهای پیام/
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است